Een kijkje achter de schermen bij Hospice Arco Cavent. Hoe verloopt de dag van de vrijwilligers en medewerkers, wat zijn hun ervaringen en wat maakt hun werk zó mooi dat ze dit elke dag weer met passie doen. Lees hier hun verhalen!
“Ik draai voornamelijk de ochtenddiensten, in principe twee keer per week op dinsdag en donderdag. Op die manier kan ik het werk dat ik voor het hospice doe het beste combineren met mijn gezinsleven.
15 jaar lang heb ik een eigen kinderdagverblijf gehad. Dat was een mooie tijd, maar ik besloot dat het tijd was voor mijn eigen kinderen en ben er mee gestopt om mijn handen vrij te hebben. Vanaf dat moment was ik thuis, wat ik natuurlijk helemaal niet gewend was.
" Dit werk gaat niet over mij, het gaat over de persoon. "
Het is wel fijn dat ik alles met mijn eigen kinderen kan doen wat ik wil, maar toch had ik erg de behoefte er nog iets naast te doen. Niet voor mezelf beginnen, maar wel iets doen wat ik echt leuk vind, zonder de druk van een eigen onderneming. Toen ben ik na gaan denken wat er bij mij past en kwam ik al snel bij de zorg uit.
Begin vs Eind
De moeder van een goede kennis heeft een tijdje in het hospice gelegen en zodoende was ik er bekend mee. Toen ik mij aanmeldde als vrijwilliger wist ik niet goed wat ik moest verwachten, maar het sprak mij wel meteen aan. Ik heb natuurlijk altijd aan het begin van het leven gestaan, en het leek me mooi om ook iets voor mensen te betekenen aan het einde van hun leven. Dit werk gaat ook niet over mij, het gaat over de persoon.
Net dat beetje extra
Ik vind het mooi om voor die persoon nog echt iets te betekenen, zodat er met een goed gevoel afscheid genomen kan worden. Na mijn aanmelding ging het eigenlijk heel vlug, ik kon meteen op gesprek en in dezelfde week nog een dag meelopen. Die eerste dag was er net iemand in de shift voor mij overleden. Dat was natuurlijk wel meteen confronterend. Ik heb toen mijn uiterste best gedaan om direct volledig mee te helpen, zoals met het verzorgen van het eten, we hebben een bel in de keuken die afgaat als een bewoner je nodig heeft, dus daar heb ik meteen op bijgesprongen en voor mijn gevoel ging het meteen goed. Ik werd in het diepe gegooid en dat heeft me veel geleerd.
Doordat ik een vrijwilliger ben zonder zorg achtergrond, loop je in het begin ook mee met een vrijwilliger zonder zorg achtergrond. Op die manier leer je wat de werkzaamheden inhouden en hoe je bepaalde dingen moet doen. Je loopt in totaal 3x mee. Elke vrijwilliger doet het op zijn eigen manier en geeft op zijn eigen manier een speciale invulling aan de functie. Ik vind het bijvoorbeeld erg leuk om er iets speciaals van te maken voor de bewoners. Als ik een ontbijtje maak, dan leg ik er bijvoorbeeld een mooi bloemetje bij uit de tuin om net dat beetje extra te geven.
Verder ben ik heel erg van de persoonlijke benadering. Ik hou ervan om met de bewoners te kletsen, te schilderen, of een spelletje met ze te doen, indien dat nog mogelijk is. Als dat niet meer kan dan is het ook mogelijk om op een andere manier persoonlijke aandacht te geven aan de bewoners. Vaak is gewoon naast iemand zitten dan al goed. Ook zal ik me gaan bezighouden met eventuele kinderen en kleinkinderen van de bewoners. Kinderen uiten zicht vaak op een heel andere manier dan volwassenen en met mijn agogische achtergrond kan ik hier goed op in spelen. We gaan dan bijvoorbeeld met ze kleien, schilderen of een boekje lezen, zodat ze zich kunnen uiten en verwerken wat er allemaal om hun heen gebeurt.
